tag:blogger.com,1999:blog-6884212140143860546.post744533181455588643..comments2022-04-01T11:27:00.314+03:00Comments on Ήχοι της σιωπής...: Εκείνος ο Νοέμβρης...Stefanos Mantzaridishttp://www.blogger.com/profile/09833309748965067670noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-6884212140143860546.post-80890154581560658142014-11-19T14:05:42.938+02:002014-11-19T14:05:42.938+02:00Είναι συγκλονιστικό να συνειδητοποιεί κανείς πως κ...Είναι συγκλονιστικό να συνειδητοποιεί κανείς πως κάποια πράγματα που σημάδεψαν την ίδια του τη ζωή αγγίζουν τελικά κι άλλους ανθρώπους...<br />Ήταν από τις φορές εκείνες, πίστεψε με καλή μου φίλη, που δεν καταλάβαινα τι έγραφα όταν έγραφα αυτές τις σκέψεις. Έβγαιναν θαρρείς από μέσα μου μόνες τους. Διάβασα τι έγραψα όταν το τελείωσα... <br />Σ' ευχαριστώ ρε συ, σ' ευχαριστώ πολύ για τη δύναμη που μου χαρίζεις! Stefanos Mantzaridishttps://www.blogger.com/profile/09833309748965067670noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6884212140143860546.post-87147980916414039612014-11-19T14:02:40.565+02:002014-11-19T14:02:40.565+02:00Καλή μου Πέτρα... Σε υπερευχαριστώ!
Τελικά έχουν δ...Καλή μου Πέτρα... Σε υπερευχαριστώ!<br />Τελικά έχουν δίκιο όλοι εκείνοι που λένε πως τα θεμέλια πάνω στα οποία θα ''χτιστεί' κανείς είναι τελικά εκείνα που του καθορίζουν την πορεία του στη ζωή.Stefanos Mantzaridishttps://www.blogger.com/profile/09833309748965067670noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6884212140143860546.post-81363218437843634652014-11-18T15:59:58.697+02:002014-11-18T15:59:58.697+02:00Θα με πεις υπερβολική, αν πω ότι δάκρυσα;;;; Κανέν...Θα με πεις υπερβολική, αν πω ότι δάκρυσα;;;; Κανέναν να μην αφήσουμε, Στέφανε!!!!!!!!!!!!!Woman in Blogshttps://www.blogger.com/profile/10015535587934763847noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6884212140143860546.post-43536536663355274072014-11-18T10:09:44.346+02:002014-11-18T10:09:44.346+02:00Στέφανε, έχω συγκλονιστεί. Αν αυτό το ρήμα μπορεί ...Στέφανε, έχω συγκλονιστεί. Αν αυτό το ρήμα μπορεί να αποτυπώσει το συναίσθημα μου. Καταρχήν συγχαρητήρια για αυτούς τους Γονείς. Μόνο με κεφαλαία γράμματα τούς ταιριάζει να τους αποκαλώ. Είναι Γονείς με κεφαλαία γράμματα, ο,τι δεν κατάφεραν δηλαδή να γίνουν ποτέ για κανένα παιδί, ο διευθυντής του σχολείου Παπαδόπουλος {μα, τι επίθετο κι αυτό ε; μάλλον το καταλληλότερο για εκείνον!!} και η "κυρία" {ο Θεός να την κάνει} Ζαφειρούλα... Για αυτές τις ιερές μνήμες μας -για το Πολυτεχνείο μιλάω φυσικά και μόνο...- αξίζουν φίλε Στέφανε αυτές οι αναμνήσεις... Την καλημέρα μου :)Mia Petrahttps://www.blogger.com/profile/01785782054551791575noreply@blogger.com