Εφιάλτης...

Κορμιά διαμελισμένα σε χίλια κομμάτια. Δρόμοι βαμμένοι κατακόκκινοι από το αίμα που ρέει ασταμάτητα, δίχως κανένα έλεος. Φωτιά που ξερνάει αδιάκοπα ο ουρανός καίγοντας τα πάντα στο διάβα της. Ψυχές που αιωρούνται ονειροβατώντας ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, δίχως ελπίδα, δίχως όνειρα, δίχως αύριο...

Παιδιά που νιώθουν το δέρμα τους να καίγεται και τα πνευμόνια τους να γεμίζουν με κάθε λογής δηλητήρια που δημιουργήθηκαν στα ανίερα εργαστήρια μυαλών αρρωστημένων. Μωρά που το κλάμα τους σου ξεριζώνει την καρδιά. Μανάδες που στέρεψαν πια τα δάκρυα τους από τον αδιάκοπο πόνο της ψυχής τους. Οικογένειες που χωρίζονται για πάντα. Κι ατέλειωτες ουρές ξεριζωμένων ανθρώπων που βαδίζουν παραδομένοι στη μοίρα τους ολοταχώς προς το δικό τους Άουσβιτς της προσφυγιάς. Σκλάβοι που ο μοναδικός τους προορισμός πια είναι να γίνουν τα αναλώσιμα γρανάζια της μηχανής που γεννάει κέρδη και θάνατο...

Κι ένα τεράστιο γιατί... Ένα γιατί που στα βάθη των αιώνων παραμένει αναπάντητο...

Αυτός είναι ο πόλεμος που λατρεύεις, ηλίθιε πολεμοκάπηλε. Μια φρίκη που μέσα της δεν χωράνε ηρωισμοί και αθανασίες... Μια μηχανή του κιμά που βάζουν μέσα της ανθρώπινες ψυχές και τις σερβίρουν για κατανάλωση στα πολυτελή τραπέζια των ισχυρών αυτού του κόσμου.

Σήμερα σειρά έχει η Ουκρανία. Χθες ήταν η Συρία, η Σρεμπρένιτσα, η Κύπρος, το Βιετνάμ, η Αφρική... Το μοναδικό που αλλάζει κάθε φορά είναι το σκηνικό που στήνεται η φρίκη. Αύριο, αλήθεια, ποιος να έχει σειρά; Μήπως εσύ; Μήπως εγώ; Μήπως όλοι εμείς, ποιος μπορεί στ' αλήθεια να γνωρίζει;

Με το enfo για τη σχεδία...

Πέρασαν κάπου δυο χρόνια από την πρώτη μου γνωριμία με το enfo.gr και από τότε δεν περνάει ούτε μέρα που η κοινότητα των υπέροχων αυτών ανθρώπων να μη με εκπλήσσει ευχάριστα. Το τελευταίο μεγάλο σχέδιο της κοινότητας μας είναι να διοργανώσει μια συναυλία της οποίας όλα τα έσοδα θα ενισχύσουν την προσπάθεια του περιοδικού δρόμου ''σχεδία''.

Την Τετάρτη, λοιπόν, 22 Απριλίου, στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου, η Μαρία Παπαγεωργίου και η Ματούλα Ζαμάνη ενώνουν τις δυνάμεις τους με το enfo.gr, σε μια συναυλία για την υποστήριξη του περιοδικού δρόμου «σχεδία».

Human Trafficking. Αν δεν υπήρχαν πελάτες...

Τις αράδες αυτές πρέπει να τις διαβάσεις κυρίως εσύ. Ναι, εσύ! Καλά κατάλαβες, σε σένα απευθύνομαι.
Σε σένα που με καμιά εικοσαριά ευρώ σβήνεις τα ανομολόγητα σου πάθη πάνω σε ανθρώπινες ψυχές. Σε σένα, τον έναν στους τέσσερις Έλληνες που έχει πληρώσει για να κάνει έρωτα με κάποια κοπέλα αδιαφορώντας για όλα όσα πέρασε και περνάει εκείνη. Σε σένα που με τα βρώμικα λεφτά σου ρίχνεις νερό στον μύλο μιας επιχείρησης που αποδίδει δισεκατομμύρια σε εγκληματίες και μετατρέπει ανθρώπινες υπάρξεις σε σκουπίδια και ανθρώπινα ερείπια.

1 στους 4 Έλληνες έχει κάνει σεξ με θύμα trafficking...

Λίγο ακόμα...

Θυμάσαι; Πως άραγε θα ήταν ποτέ δυνατόν να ξεχάσεις, θα μου πεις...

Τότε, στο Δημοτικό, που έτρεμαν οι γονείς σου μην τυχόν και σου ξεφύγει καμιά κουβέντα από εκείνες που άκουγες στο σπίτι. Ήταν τόσο δύσκολα όλα αυτά τα χρόνια... Ένιωθες να πνίγεσαι από τη σκουριά και το σκοτάδι που κάλυπταν τα πάντα γύρω σου. Κι έτρεμες να μην καταφέρουν να σε σκεπάσουν και σένα.
Τότε ήταν που γνώρισες τον φόβο για πρώτη φορά. Κι αντίκρισες το πρόσωπο του μίσους.
Μικρό παιδάκι ήσουν, με μια μπλε ποδιά με άσπρο γιακά, κι απέναντι σου έμοιαζαν θεόρατοι ο δάσκαλος, ο παπάς κι ο χωροφύλακας. Πελώριοι γίγαντες που λες και είχαν ξεπηδήσει μέσα απ΄ τις σελίδες του χειρότερου εφιάλτη που είδε ποτέ άνθρωπος, έτοιμοι να σε λιώσουν κάτω από τη μπότα τους.

Θυμάσαι;

Μ' ένα σακίδιο στην πλάτη...

Να λοιπόν που φτάνει κάποτε εκείνη η μέρα που μπορείς πια να το πεις φωναχτά. 
Ναι, τελικά όλα μπορούν να γίνουν! Όλα είναι δυνατά αν το πιστέψεις και δώσεις και την ψυχή σου για να κάνεις πράξη τα όνειρα σου. Ναι, τελικά το ανέφικτο μπορεί να γίνει εφικτό! Αρκεί μονάχα να έχεις όραμα και να παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις βάζοντας τα όνειρα σου να οδηγούν την ψυχή σου, κόντρα σε όλες τις Κασσάνδρες που παλεύουν για να σου μεταφέρουν τη μιζέρια που λερώνει τις ψυχές τους και να σε κάνουν τελικά ίδιο με εκείνες.

Είμαστε στον αέρα...

Φοβάμαι για όλα εκείνα που έρχονται...

 Πραγματικά δεν ξέρω αν θέλω να δακρύσω ή να οργιστώ με όλα αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία. Να μείνω άφωνος ή να φοβηθώ για όλα εκείνα που πρόκειται να συμβούν στο όνομα της παγκόσμιας ασφάλειας και του τυφλού θρησκευτικού φανατισμού.

© CNN

Στην Ελλάδα του φόβου...

Ανθρωπάκια φοβισμένα, περιχαρακωμένα στα ψίχουλα που τους έχουν πετάξει στο πάτωμα τρέμουν μην τυχόν και χάσουν αυτά που δεν έχουν. Γέμισε η χώρα άβουλες μαριονέτες που κινούνται στους ρυθμούς που τους επιβάλουν μέσω μιας αισχρής πλύσης εγκεφάλου από τα κυρίαρχα καθεστωτικά ΜΜΕ, που θα έκανε ακόμα και τον Γκαίμπελς να μοιάζει με γατάκι μπροστά της , η Κυβέρνηση και τα μεγάλα σαλόνια της χώρας.
Μέσα σε μια πενταετία γύρισαν ανάποδα οι ζωές της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων αυτής της δύσμοιρης χώρας.

Gerald Scarfe's "Screaming Head" από το "The Wall"