Το χειρότερο είναι όταν πρέπει να δεις το παιδί σου στα μάτια... Και να του εξηγήσεις... Πως άφησες να γίνει αυτό... Πως επέτρεψες στους λύκους να ορμήσουν στη ζωή σου... Και να απειλούν να σκοτώσουν τα όνειρά σου... Και να πρέπει ν' απολογηθείς για την απάθεια σου...
Μέσα στη σιωπή μπορείς ν' ακούσεις τα πιο όμορφα πράγματα... Φτάνει μονάχα να έχεις ανοίξει την πόρτα της ψυχής σου...
Τρίτη 28 Μαΐου 2013
Τρίτη 21 Μαΐου 2013
ΤΟΙΧΟΣ...
Τοίχος... Ψηλός, θεόρατος... Το φως κρατάει μακριά, το σκοτάδι προστατεύει... Ο ήλιος χάνεται στη σκιά του... Και τα πουλιά να τον περάσουν δεν μπορούν... Μήτε η ελπίδα... Αχ η ελπίδα! Φυλακισμένη πίσω απ' τον τοίχο, τ' αστέρια να μην μπορεί ν' αγγίξει... Και μ' ένα δάκρυ συντροφιά, κρυμμένη στη σκιά του θεόρατου τοίχου το τέλος να περιμένει αποκαμωμένη...
Τρίτη 14 Μαΐου 2013
Τετάρτη 8 Μαΐου 2013
ΟΝΕΙΡΑΜΑΤΑ...
Ξύπνησα κι όλα ήταν ακόμα περίεργα... Πήρα μια βαθιά ανάσα, έτριψα τα μάτια μου που έκαιγαν με λύσσα κι έκανα να σηκωθώ απ' το κρεβάτι... Ήμουν μούσκεμα στον ιδρώτα... Πως έγινα έτσι; Κι έτρεμα... Μα γιατί έτρεμα; Αφού δεν είχε κρύο...
Ευτυχώς ήταν απλά ένας ακόμα εφιάλτης... Τι άλλο, βλέπεις, θα μπορούσε να ήταν πέρα από ένας κακάσχημος εφιάλτης;
Ευτυχώς ήταν απλά ένας ακόμα εφιάλτης... Τι άλλο, βλέπεις, θα μπορούσε να ήταν πέρα από ένας κακάσχημος εφιάλτης;
Πέμπτη 2 Μαΐου 2013
ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ...
Προχωράς... Μπροστά... Μονάχα εκεί... Στο πουθενά! Ίχνος φωτός δεν υπάρχει γύρω σου... Μονάχα σκοτάδι... Και κρύο... Να μουδιάζει κάθε γωνιά του μυαλού σου απ' το κρύο... Εσύ όμως εκεί... Να προχωράς! Κι ας μην ξέρεις που πας... Μονάχα να προχωράς... Μπροστά... Και να μην τους κάνεις το χατήρι... Να σκύψεις... Ποτέ! Ποτέ ξανά! Μονάχα μπροστά...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)