Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

ΟΤΑΝ ΛΥΓΙΖΕΙ Η ΨΥΧΗ...

Θα τη βρεις να κυλάει, δίπλα σ' ένα δάκρυ, στα ροδοκόκκινα μάγουλα ενός παιδιού... Τη συναντάς παρέα με μια ζεστή αγκαλιά... Κι έρχεται πάντοτε μέσα σ' ένα όνειρο... Ένα όνειρο από κείνα που, όταν ξυπνήσεις, νιώθεις μια γλύκα όμοια με σοκολάτα... Ταξιδεύει σ' ένα ρυάκι που στριφογυρίζει παιχνιδιάρικα μες του μυαλού τα περίεργα μονοπάτια... Και σου βγάζει περιπαιχτικά τη γλώσσα κάθε φορά που νιώθεις πως τη χάνεις... 

Έρχεται πάντοτε εκεί που νόμιζες πως την έχασες για πάντα...
Είναι γλυκιά και πικρή μαζί... Ζεστή και κρύα... Και μπορεί να σου κόψει την ανάσα όπως τότε που ερωτεύτηκες τον ουρανό κι είδες για πρώτη φορά τ' αστέρια... Είναι κόκκινη σαν την καρδιά και πράσινη μαζί, σαν να 'τανε λιβάδι... Γαλάζια σαν τη θάλασσα και λευκή σαν οπτασία συνάμα...  Και σε μαγεύει σαν ουράνιο τόξο που βγήκε να καθησυχάσει τον φόβο σου, τραγουδώντας μελωδικά πως τελείωσε η καταιγίδα στην ψυχή σου...
Τη συναντάς σ' ένα χαμόγελο, στο γέλιο ενός παιδιού που παίζει στην αλάνα...  Πετάει ψηλά στα σύννεφα, σε μέρη απάτητα πηγαίνει... Σε μέρη όμορφα, μαγικά, σε μέρη που η λύπη δεν υπάρχει... Κι είναι αληθινό βάλσαμο στην πληγωμένη ψυχή, όταν αυτή πονάει... Και στήριγμα αληθινό, κάθε που εκείνη πάει να λυγίσει...
Είναι μέσα σε μια κούπα αχνιστή σοκολάτα που σου διηγείται μαγικές ιστορίες με τελώνια και πανέμορφους κήπους της μακρινής Ανατολής... Κι είναι χρώματα γεμάτη, χρώματα κι αρώματα... Και μελωδίες βγαλμένες απ' της ψυχής τις πιο βαθιές γωνίες...
Κι έρχεται πάντα εκεί που δεν την περιμένεις, τότε που πίστεψες πως χάθηκε για πάντα... Και σε γεμίζει με ζωή και δύναμη, χαρά και φαντασία...


Ελπίδα τ' όνομα της, μην της γυρνάς την πλάτη... Μόνη ποτέ μην την αφήσεις... Μόνο ποτέ δε θα σ' αφήσει... Άνοιξε την ψυχή σου και θα 'ναι 'κει, τον πόνο να γιατρέψει...

Ελπίδα τ' όνομα της και βάλσαμο η θωριά της...




   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου