Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Λίγο ακόμα...

Θυμάσαι; Πως άραγε θα ήταν ποτέ δυνατόν να ξεχάσεις, θα μου πεις...

Τότε, στο Δημοτικό, που έτρεμαν οι γονείς σου μην τυχόν και σου ξεφύγει καμιά κουβέντα από εκείνες που άκουγες στο σπίτι. Ήταν τόσο δύσκολα όλα αυτά τα χρόνια... Ένιωθες να πνίγεσαι από τη σκουριά και το σκοτάδι που κάλυπταν τα πάντα γύρω σου. Κι έτρεμες να μην καταφέρουν να σε σκεπάσουν και σένα.
Τότε ήταν που γνώρισες τον φόβο για πρώτη φορά. Κι αντίκρισες το πρόσωπο του μίσους.
Μικρό παιδάκι ήσουν, με μια μπλε ποδιά με άσπρο γιακά, κι απέναντι σου έμοιαζαν θεόρατοι ο δάσκαλος, ο παπάς κι ο χωροφύλακας. Πελώριοι γίγαντες που λες και είχαν ξεπηδήσει μέσα απ΄ τις σελίδες του χειρότερου εφιάλτη που είδε ποτέ άνθρωπος, έτοιμοι να σε λιώσουν κάτω από τη μπότα τους.

Θυμάσαι;

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Μ' ένα σακίδιο στην πλάτη...

Να λοιπόν που φτάνει κάποτε εκείνη η μέρα που μπορείς πια να το πεις φωναχτά. 
Ναι, τελικά όλα μπορούν να γίνουν! Όλα είναι δυνατά αν το πιστέψεις και δώσεις και την ψυχή σου για να κάνεις πράξη τα όνειρα σου. Ναι, τελικά το ανέφικτο μπορεί να γίνει εφικτό! Αρκεί μονάχα να έχεις όραμα και να παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις βάζοντας τα όνειρα σου να οδηγούν την ψυχή σου, κόντρα σε όλες τις Κασσάνδρες που παλεύουν για να σου μεταφέρουν τη μιζέρια που λερώνει τις ψυχές τους και να σε κάνουν τελικά ίδιο με εκείνες.

Είμαστε στον αέρα...

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Φοβάμαι για όλα εκείνα που έρχονται...

 Πραγματικά δεν ξέρω αν θέλω να δακρύσω ή να οργιστώ με όλα αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία. Να μείνω άφωνος ή να φοβηθώ για όλα εκείνα που πρόκειται να συμβούν στο όνομα της παγκόσμιας ασφάλειας και του τυφλού θρησκευτικού φανατισμού.

© CNN