Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ, ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ...

Την έψαξα πολύ... Κάτω απ' της ψυχής μου τα εφτά πέπλα μήπως και ήταν σκεπασμένη... Άνοιξα και το σεντούκι της καρδιάς μου, που 'χα απο φόβο μη το δουν τόσο καλά κλεισμένο εδώ και καιρό, μπας κι η μούχλα την είχε φάει... Έβαλα τα πολύχρωμα γυαλιά μου, μήπως και καταφέρω να την ξεχωρίσω μέσα στη μαυρίλα της ομίχλης που σκεπάζει τα μάτια μου... Την ένιωθα, βλέπεις... Κάθε φορά που μου 'σφιγγε το στομάχι... Τη μύριζα... Στην ατμόσφαιρα των ονείρων μου κάθε φορά που ταξίδευα... Μα μου 'ταν αδύνατο να τη βρω... Ποιός μπορεί εύκολα την ευτυχία να βρει;

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΥΣΑΦΙ...

Το αληθινό χρυσάφι έχει τη μουσική ενός λασπωμένου μονοπατιού που διασχίζει με περίσσια τόλμη ένα καταπράσινο δάσος... Το χρώμα του δεν είν' το χλωμό, αρρωστιάρικο κίτρινο ενός άχρηστου μανικετόκουμπου, ούτε και το βάρος του μετριέται σε ουγγιές... Είναι καθάριο σαν το ρυάκι που κυλάει παίρνοντας μαζί του κομμάτια απ' την ψυχή του, αγνού κι αμόλυντου απ' τους ανθρώπους, χιονιού... Και δεν μπορεί κανείς στον κόσμο να μετρήσει την καθαρότητα του σε καντάρια ή χιλιοστά...


Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ...

Έρχεται σαν αρπακτικό και σου ξεσκίζει την ψυχή με τις ατσάλινες λεπίδες του τρόμου που κουβαλάει. 
Ο πόλεμος... Πόσο φριχτός, πόσο άγριος. Τις νύχτες στοιχειώνει τα όνειρά σου. Όταν σ' αφήνει, βέβαια, να κλείσεις μάτι... 
Ο πόλεμος... Η βία... Του ανθρώπου η απληστία. 
Ο πόλεμος... Φριχτός σαν εφιάλτης. Άσχημος. Βγαλμένος απ' τα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής. 
Ο πόλεμος... Πόσο άγριος κι απάνθρωπος. Ποιος είναι εκείνος που άραγε τον αντέχει; Και ποιος είναι αυτός που τον χωρίζει σε δίκαιο και άδικο;


Photo: EPA/MOHAMMED SABER

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

ΠΑΣΤΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ...

Υπάρχουν κάποιες παστίλιες που δεν είναι σαν όλες τις άλλες... Είναι γεμάτες μαγική δύναμη και έχουν την ικανότητα να κάνουν πράγματα που δεν τα χωράει ο νους μας... Μπορούν να κάνουν ένα παιδί να γελάσει... Να σταματήσει να κλαίει... Μια απο τις παστίλιες αυτές είναι αρκετή για να γεμίσει με δύναμη όλους εκείνους που πονάνε κι υποφέρουν... Μα το μεγαλύτερο που μπορούν να καταφέρουν, είναι να γιατρέψουν τη δικιά σου την ψυχή κάνοντας τους άλλους να σταματήσουν να πονάνε...


Παστίλιες για τον πόνο του άλλου...

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΚΥΛΑΕΙ...

Κάποτ' ένα δάκρυ αποφάσισε βγει και να γνωρίσει τον κόσμο έξω... Ήταν, βλέπεις, πολύ καιρό κλεισμένο μεσα στης αδιαφορίας το κενό, τόσο που νόμιζε ότι κόντευε να στερέψει... Πήρε λοιπόν μια βαθιά ανάσα, μάζεψε τα κουράγια του, φορτώθηκε με όνειρα πολλά κι άρχισε ν' ανοίγει το παράθυρο της ψυχής του... Ένα δάκρυ ξεκινάει πάντα, βλέπεις, το ταξίδι του μέσα απ' την ψυχή... Πήρε φόρα λοιπόν και πήδηξ' έξω απ' του ματιού τη ζεστασιά, γεμάτο προσμονή κι ελπίδα...


Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ...

Την αποκάλεσαν πουλημένη γενιά... Την είπαν χαμένη γενιά... Γενιά που πρόδωσε τις αρχές της και τα ιδανικά της... Είπαν πως εξαργύρωσε το αίμα που έχυσε χωρίς δισταγμό στα νιάτα της με μια θέση στο δημόσιο... Της φόρτωσαν ότι στραβό έχει γίνει σ' αυτόν τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια... Μήπως και διώξουν τις ευθύνες απο πάνω τους... Είναι η πιο αμφιλεγόμενη γενιά ίσως στην ιστορία αυτής της χώρας... Η γενιά που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης κόντρα στο φασισμό, εκείνη που δε φοβήθηκε τις ερπύστριες του ολοκληρωτισμού και δε δίστασε να θυσιαστεί για τις ιδέες της... Αλλά είναι συνάμα και η γενιά που όταν πήρε την εξουσία στα χέρια της, τη μετέτρεψε σε άρμα συλλογής πλούτου και δύναμης, αφήνοντας στην άκρη όλα εκείνα που πίστευε...

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

ΛΕΝΕ...

Τους ακούς να μιλάνε για μέλλον... Και χωρίς ίχνος ντροπής, να προσπαθούν να πεισουν τους ίδιους τους εαυτούς τους πως ότι γίνεται, γίνεται για το αύριο των παιδιών σου... Ντροπή... Πως μπορείς άλλο την κοροιδία να χαζεύεις; Το κάνουν για σένα, για το καλό σου... Λένε... Εσύ δεν ξέρεις, λένε, αυτοί είναι οι σοφοί της γης... Εσυ δεν ξέρεις, δε γίνεται να ξέρεις... Πως μπορείς να ξέρεις; Εσύ απλά πρέπει να υπακούς... Αυτοί ξέρουν... Λένε... Και δε ντρέπονται...

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΕΡΑ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ...

Πες μου τι θέλεις επιτέλους... Κάτω διαρκώς κοιτάζεις με το βλέμμα να στοχεύει το πάτωμα , σα να ψάχνεις κάτι που ποτέ δε θα το βρεις μου μοιάζεις... Αυτό που γυρεύεις στο χώμα, πίστεψε με, δεν υπάρχει... Μον' είναι η συνήθεια που σε κάνει το κεφάλι να μη τολμάς να σηκώσεις... Είναι ο φόβος εκείνου που ξέχασες οτι υπάρχει μετά από τόσο καιρό που χεις να τ' αντικρίσεις... Είναι το κάψιμο του ήλιου που τρέμεις να μην πάθεις, αν τυχόν κάποια φορά ξεχαστείς και κατά λάθος στα μάτια τον κοιτάξεις...

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ Ν' ΑΝΕΒΑΙΝΩ...

Ώρες ώρες λέω να τα παρατήσω... Κουράστηκα, δεν μπορώ άλλο, λέω να σκύψω... Δεν μπορώ άλλο πια ανεμόμυλους να κυνηγάω... Φωνάζω δυνάτά, ουρλιάζω μ' όλη μου την ψυχή και όλο και πιο συχνά δεν ακούω ούτε εγώ ο ίδιος τη φωνή μου... Το μόνο που στριφογυρνάει στ' αυτιά μου, είναι το βουητό του μαύρου σύννεφου που πλακώνει την ανάσα μου... Νιώθω πως δεν αντέχω άλλο, πως είμαι έτοιμος να γονατίσω, να λυγίσω και ν' αφεθώ στον αέρα που φυσάει λυσσασμένα να με ταξιδέψει εκεί που δεν χωράνε τα όνειρα...

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Η ΑΛΛΗ ΑΘΗΝΑ, Η ΑΘΗΝΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ...

Κάτω απ' τα ξεφτισμένα στολίδια της Αθήνας της κρίσης, κρύβεται μια άλλη Αθήνα... Μια Αθήνα ζωντανή, μια Αθήνα που αντιστέκεται και που παλεύει να μείνει όρθια... Γεμάτη αρώματα φρέσκα και χρώματα που σου φέρνουν μια ζαλάδα γλυκιά, απ' τα παλιά φερμένη...  Μια Αθήνα που εκεί που είσαι βέβαιος πως είναι έτοιμη να γονατίσει μπροστά στο δήμιό της, σηκώνεται όρθια και γεμίζει ενέργεια και ελπίδα οτιδήποτε αγγίζει... Μια Αθήνα που νικάει την πείνα του κορμιού και της ψυχής της με τη συμμετοχή και την αλληλεγγύη...

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ...

Όχι σου λέω, δεν είμαι ένας ακόμα αριθμός... Έχω όνομα, καρδιά, ψυχή και λογισμό... Όχι, δεν είμαι πέντε νούμερα που μπήκαν στη σειρά... Είμαι άνθρωπος και γι αυτό κρυώνω, πεινάω και νυστάζω... Θυμώνω, παλεύω, οργίζομαι κι ερωτεύομαι... Όχι σου λέω, δεν είμαι αριθμός... Μην προσπαθείς να λύσεις τα δικά σου προβλήματα μετατρέποντας με σ' ένα... Δεν είμαι και δε θα γίνω ποτέ...