Εκείνος ο Νοέμβρης...

Ήμουν μικρό παιδί, θυμάμαι. Μαθητής της Τρίτης ή Τετάρτης του 1ου Δημοτικού Καλαμαριάς. 

Το ένιωθα παντού στην ατμόσφαιρα, κάτι μεγάλο συνέβαινε. Κανείς δε μιλούσε γι αυτό, κανένας δεν τολμούσε να ανοίξει μια κουβέντα που, όπως κατάλαβα εκ των υστέρων, το πιο πιθανό ήταν να αποτελέσει και εισιτήριο άνευ επιστροφής για τόπους μακρινούς και εξωτικούς, όπως το Μακρονήσι ή η Γυάρος.

Α. Τάσσος, Αγωνιστές. Λεπτομέρεια από τη σύνθεση 17 Νοεμβρίου 1973 για το Πολυτεχνείο. 1973-1975.

Εφιάλτες

Φθινόπωρο. Στις ψυχές και στις ζωές μας. Γκρίζα διάθεση, βάρος που μας πλακώνει ανελέητα δίχως να μας αφήνει ούτε στιγμή ν’ ανασάνουμε. Όπου κι στρέψεις το βλέμμα σου, ένας αδιαπέραστος τοίχος το εμποδίζει να φτάσει στα χρώματα και τα σύννεφα. Λες και βάλθηκε άξαφνα το σύμπαν να καταπιεί όλα τα υπόλοιπα χρώματα και να αφήσει μονάχα το γκρι και το μαύρο να κυριαρχήσουν.

Ψυχές που γκρεμίζονται στα Τάρταρα βορά στην ανθρώπινη απληστία... ©photo: thestar.com