Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Παράλληλα σύμπαντα...

Ώρες ώρες, δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ. Δεν ξέρω πια τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι πραγματικότητα και τι απλά μια φούσκα γεμάτη με φανταστικές εικόνες που θα σκάσει με πάταγο... Λες και δυο κόσμοι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους προσπαθούν να επιβληθούν στο μυαλό μου και να το οδηγήσουν στο δικό τους μονοπάτι ο καθένας.

Γυρίζω απ' μια διαδήλωση διαμαρτυρίας για τα δολοφονημένα παιδιά της Γάζας και πέφτω πάνω σε "βαθυστόχαστες" νεοφιλελεύθερες τηλεοπτικές αναλύσεις που μιλάνε για εθνικά συμφέροντα και για ίσες αποστάσεις. Λες και μπορεί να υπάρξει ποτέ συμφέρον που χτίστηκε με το αίμα αθώων παιδιών για βασικό υλικό...
Φτάνω σπίτι μου γεμάτος συναισθήματα από τη συναυλία Αλληλεγγύης για τις απολυμένες καθαρίστριες στο Σύνταγμα και πέφτω πάνω στη Βούλτεψη και τον Άδωνη και τους φασιστικούς, κοινωνικούς τους, κανιβαλικούς αυτοματισμούς...
Συναντάω καθημερινά στις διάφορες δομές Αλληλεγγύης νέα παιδιά γεμάτα ιδανικά που δίνουν όλη τους την ψυχή στον συνάνθρωπο τους, παρόλο που και τα ίδια τους βιώνουν στις ζωές τους το σκληρότερο πρόσωπο ενός συστήματος απάνθρωπου και βίαιου, που μοναδικό του στόχο έχει τη δημιουργία νεοσκλάβων που θα υπηρετούν τους λίγους, και την αμέσως επόμενη στιγμή ανταμώνει το βλέμμα μου με συνομήλικα τους παιδιά, χωρίς φιλοδοξίες και όνειρα...
Δυο κόσμοι σε συσκευασία ενός... Δυο κόσμοι που παλεύει ο ένας ν' αναπνέυσει κι ο άλλος να κόψει την ανάσα του πρώτου... Δυο κόσμοι γεννημένοι από το ίδιο κύτταρο, που είναι όμως τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Δυο κόσμοι που η ρότα που τραβάει ο καθένας τους λες και φοβάται μην τυχόν και συναντηθεί με τη ρότα του άλλου.


Εγώ πάντως νιώθω πως τον κόσμο που θέλω να ζήσω τον έχω διαλέξει εδώ και καιρό... Σωστός; Λάθος; Ποιος άραγε να ξέρει; Σίγουρα όμως ανθρώπινος...


6 σχόλια:

  1. Έτσι είναι δυστυχώς, αυτοί κι εμείς. Μόνο δυστυχώς που ανάμεσα στο αυτοί και το εμείς υπάρχουν και οι άλλοι.. εκείνοι που συντηρούν αυτό το χάσμα, εκείνοι που ονειρεύονται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη και αναπαράγουν την κόλαση στον μικρόκοσμό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και είναι οι χειρότεροι όλων εκείνοι, Χριστίνα μου... Ακριβώς γιατί η παρουσία τους συντηρεί και νομιμοποιεί τους άλλους...
      Καλό σου βράδυ, καλή μου φίλη...

      Διαγραφή
    2. Στενάχωρα πράγματα, πολύ στενάχωρα. Μια πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού της χώρας κόπτεται γιατί δεν μπορεί να ανήκει στην κάστα των αρπαχτικών. Έχω συναντήσει πολλάκις νέους ανθρώπους να λένε πως με τα χαράς θα τα τσέπωναν αν είχαν την ευκαιρία. Μια αιωρούμενη δυσαρέσκεια όχι γιατί ο τόπος βουλιάζει αλλά γιατί δεν μπορούν να έχουν τη μεγάλη ζωή που ονειρεύονται. Και είναι Θεέ μου τόσοι πολλοί αυτοί, μα τόσοι πολλοί. Τι θα φάμε , τι θα πιούμε, τι θα φορέσουμε και σε πιο μουράτο μέρος θα πάμε να μας δούνε... Εμ γι αυτό βρίσκουν και τα κάνουν οι μεγαλοκαρχαρίες. Τουλάχιστον ας κρατήσουμε την πίστη μας οι υπόλοιποι και το κεφάλι ψηλά. Να εμψυχώνουμε ο ένας τον άλλον και να επιμένουμε στην αγάπη!

      Διαγραφή
    3. Δυστυχώς, ένα σχοινί που το τραβάς σε δύο αντίθετες κατευθύνσεις κάποια στιγμή σπάνει...
      Και τότε πάντα υπάρχουν κάποιοι που χάνουν σ' αυτή την ιδιότυπη διελκυστίνδα... Μόνο που στην περίπτωση μας πιθανότερο είναι να χάσουμε όλοι μας...

      Διαγραφή
  2. Απόλυτα ταυτίζομαι με τη σκέψη σου Στέφανε. Είναι πολλές οι στιγμές που νιώθω πως κινούμαστε σε δυο παράλληλα σύμπαντα. Αλληλοεξαρτώμενα μεν, αλλά εκ διαμέτρου αντίθετα. Χαίρομαι όταν ανακαλύπτω ανθρώπους που έχουν τους αισθητήρες του ενεργούς, παρακολουθούν, συμπάσχουν και συμμετέχουν στα κοινά.
    Να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αυτή η ανακάλυψη είναι που κρατάει όρθιους, Μαρία μου!
      Να 'σαι καλά και μη φοβάσαι! Όσο παλεύουμε υπάρχει ελπίδα!

      Διαγραφή