Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Εφιάλτες

Φθινόπωρο. Στις ψυχές και στις ζωές μας. Γκρίζα διάθεση, βάρος που μας πλακώνει ανελέητα δίχως να μας αφήνει ούτε στιγμή ν’ ανασάνουμε. Όπου κι στρέψεις το βλέμμα σου, ένας αδιαπέραστος τοίχος το εμποδίζει να φτάσει στα χρώματα και τα σύννεφα. Λες και βάλθηκε άξαφνα το σύμπαν να καταπιεί όλα τα υπόλοιπα χρώματα και να αφήσει μονάχα το γκρι και το μαύρο να κυριαρχήσουν.


Ψυχές που γκρεμίζονται στα Τάρταρα βορά στην ανθρώπινη απληστία... ©photo: thestar.com


Κι εσύ να παλεύεις να κρατηθείς όρθιος, να πολεμάς με κάθε ικμάδα της λιγοστής δύναμης που σου έχει απομείνει να κρατηθείς όρθιος. Μάταια όμως.
Πόσο ακόμα θ’ αντέξεις; Για πόσο θα καταφέρνεις να αντιστέκεσαι στη βία και τη χυδαιότητα που σου επιβάλλουν;

Ο φασισμός είναι εδώ πια. Και είναι παντού. Λες και περίμενε όλα αυτά τα χρόνια την κατάλληλη ευκαιρία το φίδι να σπάσει το αυγό που κρατούσαν ζεστό σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο οι αχρείοι και τώρα που το κατάφερε γεμίζει τον κόσμο παντού γύρω σου με το βρωμερό του δηλητήριο.

Καθημερινά πια γύρω σου κόσμος βάζει ένα τέρμα στο μαρτύριο του κόβοντας με τα δικά του χέρια το νήμα της ίδιας του της ζωής. Κι ο Αντώνης, η Μαρία, ο Σταύρος κι όποιος άλλος φίλος σου από τα παλιά χάνουν τη δουλειά τους με την ευκολία που γυρνάς το βλέμμα σου από την άλλη κάθε φορά που δεν μπορείς ν’ αντέξεις τον πόνο. Και παλεύουν τον αγώνα τον άνισο να ζήσουν μα πάνω απ’ όλα να κρατήσουν την αξιοπρέπεια τους.
Κι εσύ νιώθει πια ανήμπορος να τους σταθείς. Νιώθεις να σε πνίγουν τόσο πολύ τα δικά σου που πια τρέμεις στην ιδέα πως δεν θα μείνει χώρος στην ψυχή σου για εκείνους που πονάνε.
Κι ένα δάκρυ όλο και πιο συχνά βρίσκει το δρόμο της λευτεριάς του απ’ την ψυχή σου κυλώντας στο μάγουλο σου.

Όχι να πάρει! Όχι! Εσύ θα μείνεις άνθρωπος! Δεν θα λυγίσεις, όσο κι αν φυσάει γύρω σου. 
Όχι να πάρει! Δεν θα σε νικήσουν, τ’ ακούς; Κι όταν όλα τελειώσουν, εσύ θα κοιτάς το είδωλο σου στον καθρέφτη και θα τ’ αναγνωρίζεις. Γιατί μέσα σου θα ξέρεις πως παρέμεινες άνθρωπος...

4 σχόλια:

  1. Ο Θεός να μας δώσει δύναμη να αντέξουμε... Πόσο δύσκολο... Καλό μήνα να ευχηθώ, γιατί κάτι πρέπει να ευχόμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θ' αντέξουμε Πέτρα μου, θ' αντέξουμε...
      Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην αντέξουμε.
      Αντεύχομαι κι εγώ για έναν μήνα δημιουργικό και όπως τον ονειρεύεσαι.

      Διαγραφή
  2. Ακριβώς, όπως τα γράφεις, με την αγωνία να ζεις αν θα παραμείνεις άνθρωπος... αν θα λυγίσει η ανθρωπιά σου μπροστά στο μαύρο εφιάλτη...
    Και είναι τόσα λίγα τα μέρη απ' όπου μπορείς να αντλήσεις ελπίδα και δύναμη...
    Αλλά είναι αυτό το ΟΧΙ, το δικό σου κι άλλων, που έρχεται να δώσει χρώμα ξανά!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό απόγευμα, καλή μου φίλη!
      Το ΟΧΙ όλων μας είναι εκείνο που θα γεμίσει με χρώμα τα όνειρα μας... Και είμαι βέβαιος πως θα το καταφέρουμε να το πούμε τελικά οι περισσότεροι.

      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου, είναι αυτό που δίνει ώθηση στις ψυχές μας!

      Διαγραφή