ΞΕΦΩΤΟ...

Περπατάς... Βαθιά μέσα στο δάσος... Κι είναι σκοτεινά... Και μαύρα... Φοβάσαι... Φοβάσαι πολύ τις σκιές που γύρω σου χορεύουν... Και τους ήχους... Που πετάγονται ξαφνικά απο παντού σαν ερινύες... Περπατάς... Χωρίς να ξέρεις που πας... Κι απο που έρχεσαι... Μονάχα περπατάς... Βαθιά μέσα στο σκοτεινό το δάσος...

Ψάξε το φως... Μη σε φοβίζει το σκοτάδι... Μη σταματάς να προχωράς...

Περπατάς... Βαθιά μέσα στο δάσος... Μόνος... Χωρίς να μπορείς να δεις τον ουρανό... Αν έχει αστέρια... Και φεγγάρι... Μόνος... Εσύ και το σκοτάδι... Και οι σκιές... Αχ αυτές οι σκιές, πόσο σε τρομάζουν... Δίχως ένα ξέφωτο να βρίσκεις... Κι είναι η ψυχή σου παγωμένη... Και σκοτεινή... Σαν να 'ταν ένα με το δάσος... Και δεν τ' αντέχεις... 

Φωνάζεις... Όσο πιο δυνατά μπορείς... Μα η φωνή δε βγαίνει... Δεν τ' αντέχεις άλλο να 'σαι μόνος... Κι όλο περπατάς... Βαθιά μέσα στο σκοτεινό το δάσος... 

Μη σταματάς ποτέ να περπατάς... Μη σταματάς ποτέ να ψάχνεις... Το ξέφωτο στο δάσος... Εκεί που τ' αστέρια τ' ουρανού θα δεις... Και το φεγγάρι θα σε λούσει με το φως του...

Κι ας φοβάσαι... Κι ας κρυώνεις... Έμαθες πια το φόβο στα μάτια ν' αντικρίζεις... Και να τον περιφρονείς... Μη σταματάς ποτέ να προχωράς... Θα δεις, δεν είσ' ο μόνος... Το ξέφωτο είναι μια ανάσα μακριά... Εκεί κοντά,  στο πιο γλυκό το όνειρό σου...

Μη σταματάς να προχωράς... Μα μόνο ψάξε, βρες το...