Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ...

Το νιώθεις... Το βλέπεις πια καθαρά... Είναι παντού... Είναι τότε... Τότε που κόβεται η ανάσα και τα γόνατα λυγίζουν απ' το βάρος της στιγμής... Κι όλα πια γύρω μοιάζουν παγερά... Απόμακρα κι αδιάφορα... 
Μόνο το φως, μονάχα αυτό σε νοιάζει... Κι υπνωτισμένος προχωράς σ' αυτό, μαγεμένος από τη μουσική του... 


Λυχνάρι με αγάπη ποτισμένο...



Φως... Πάντα στο τέλος αυτό είναι της αέναης μάχης ο νικητής... Και το σκοτάδι υποταγμένο τρεμοπαίζει ταπεινά μπροστά του σαν το κερί που λιώνει... 
Φως... Πρέπει να ψάξεις πολύ για να το βρεις... Μα σαν το συναντήσεις μια φορά, οδηγός της ψυχής σου γίνεται, για πάντα σύντροφος στων ονείρων σου τις πιο κρυφές γωνιές... Και οδηγεί τη σκέψη σου σε χώρες μακρινές και ξεχασμένες... 
Φως... Μονάχα φως... Αστέρι φωτεινό που λάμπει στης ψυχής σου τον ουρανό και την παρασύρει σ' ένα τρελό χορό αγκαλιά με την ελπίδα... 
Φως... Γνώση... Σοφία... Αγαπημένα πρόσωπα που έρχονται από τα παλιά... Λάμψη μέσα στο σκοτάδι... Λυχνάρι με αγάπη ποτισμένο...



Αιώνια η δύναμη του φωτός της ψυχής σου... Αιώνια κι ανίκητη...   



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου