Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ...

Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή στη Χιλή; Και πόσο στη Σουηδία; Πόσοι, αλήθεια, ψαράδες της Σρι-Λάνκα κάνουν έναν Γερμανό τουρίστα; Και με πόσες μετοχές της Halliburton αγοράζεις μια θέση στην πράσινη ζώνη της Βαγδάτης;  

Άνθρωποι εναντίον αριθμών... Ελπίδα και αγώνας ενάντια στο σκοτάδι...

Αγριος νεοφιλελευθερισμός. Από τις πλημμυρισμένες γειτονιές της Νέας Ορλεάνης μέχρι τη Ρωσία. Κι από τους πάγους στον Αρκτικό κύκλο μέχρι την Αργεντινή και τη Γη του Πυρός. Παντού χρήμα, διαφθορά και δυστυχία. Μα πάνω απ' όλα, πόνος! Πόνος άγριος, πρωτόγονος. Πόνος που την ψυχή συνθλίβει. Πόνος που την αξιοπρέπεια κάνει πέρα, μακριά, πόνος που με δάκρυα τα μάτια σου γεμίζει. Κι από κοντά ο φόβος! Αυτά τα δυο, βλέπεις, πάνε πάντα μαζί.
Άνθρωποι εναντίον ανθρώπων... Κι οι αριθμοί πάνω απ' όλα! Ανάπτυξη! Των λίγων και των εκλεκτών... Και οι πολλοί, μυρμήγκια κάτω από τη μπότα του βασανιστή ή το καλογυαλισμένο δερμάτινο μοκασίνι του χρηματιστή της Wall Street...
Η εποχή των ανίκανων; Ο καιρός των λίγων που προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια της ψυχής τους μέσα σ' ένα χρυσό παλάτι που φτιάχτηκε από αίμα κι ανθρώπινη σάρκα; Ή απλά η ώρα που ο άγριος καπιταλισμός, η θυσία του ανθρώπου επ' ονόματι της ευημερίας των αριθμών και των αγορών; Ή μήπως, τελικά, είναι όλα αυτά μαζί; 
Όπου κι αν εφαρμόστηκε, άφησε πίσω του ερείπια... Ερείπια ανθρώπινα κι ερείπια υλικά. Βομβαρδισμένες ψυχές και κατεστραμένη μνήμη αιώνων... Το μόνο που ευημέρησε ήταν ο όλεθρος κι ο άγριος φασισμός... Βασανιστήρια. Καταπίεση. Διάλυση του κοινωνικού ιστού. Ανεργία. Αμορφωσιά. Καταστρατήγηση κάθε έννοιας ισονομίας και δικαιοσύνης... Τα δώρα που άφησε όπου όρμησε σαν ακρίδα ληστεύοντας το μόχθο των ανθρώπων και τα όνειρα τους. 
Χιλή... Πολωνία... Σερβία... Ρωσία... Νότια Αφρική... Κίνα... Σρι-Λάνκα... Μαλδίβες... Ινδονησία... Βραζιλία... Αργεντινή... Ουρουγουάη... Γουατεμάλα... Ιράκ... Αφγανιστάν... Πακιστάν... Ινδία... Τουρκία... Μακρύς ο κατάλογος. Κι εμπλουτίζεται συνέχεια με νέα ονόματα λαών που θυσιάζονται στο Μολλώχ του υπερκέρδους των πολυεθνικών. 
Ατέλειωτη η δίψα για αίμα, χρήμα και δύναμη του ανθρώπου... Ατέλειωτη κι αγριότητα του... Θηρίο κανονικό που με τα νύχια του ξεσκίζει χωρίς δισταγμό τις σάρκες των άλλων ανθρώπων. 
Τώρα είναι η σειρά μας. Ελλάδα... Ισπανία... Ιταλία... Πορτογαλία... Κι απομένουν μονάχα δυο δρόμοι να διαλέξεις. Ο δρόμος της υποταγής και του βέβαιου θάνατου κι ο δρόμος της ανυπακοής και της αντίστασης. Ο δρόμος της αξιοπρέπειας και της ελπίδας. 



Από τους δυο, εσύ ποιόν θα διαλέξεις;




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου