Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ...

Ο Ισημερινός είναι μια νοητή γραμμή που ανακάλυψε ο άνθρωπος για να χωρίζει το βόρειο ημισφαίριο απ' το νότιο... Πάντοτε, βλέπεις, άρεσε στον άνθρωπο να βάζει γραμμές και να χωρίζει τα πράγματα... Να καταφέρνει να διακρίνει εύκολα, βρε αδερφέ, το καλό απ' το κακό μη τυχόν και μπερδεύεται ο Θεός όταν ανοίγει τις πύλες του παραδείσου... Να μπορεί χωρίς κανα ιδιαίτερο κόπο να διακρίνει το καθαρό απ' το βρώμικο, το δικό του απ' το ξένο... Το άριο απ' το μολυσμένο...


Χάραξε γραμμές παντού γύρω του... Σκέτο γεωμετρικό σχέδιο που θα ζήλευε κι ο μακαρίτης ο Ευκλείδης... Πάλεψε να προστατεύσει τον κόσμο του, άλλος κανείς να μη μπορεί να μπει μέσα... Τράβηξε μια γραμμή και χώρισε την τέχνη σε καλή και κακή... Πολύ θέλει να μπερδευτεί κανένας; Ύψωσε σύνορα, έφτιαξε φράχτες, χώρισε τα πάντα μέχρι εκεί που έφτανε το βλέμμα του... Έβαλε σημαίες για να μη τα μπουρδουκλώνει κι έκανε και παρελάσεις για να θυμάται που έβαλε τα κλειδιά... Αλλά δεν ικανοποιήθηκε μ' αυτό... Έπιασε λοιπόν και ταξινόμησε τα ζώα... Τα χώρισε σε θηλαστικά και ωοτόκα, σε πουλιά και ψάρια, σε άγρια και κατοικίδια... Κατόπιν πήρε τα λουλούδια και τα φύτεψε το ένα μακριά απ' τ' άλλο για να μη μπερδεύονται, λέει, οι ρίζες τους...  Ακόμα και τον άνθρωπο έβαψε με χρώματα για να μπορεί να τον ξεχωρίζει... Και τον έβαλε σε κατηγορίες ανάλογα με το χρώμα, τη γλώσσα ή τα πιστεύω του... Κι έχτισε τελικά ένα τεράστιο συρματόπλεγμα γύρω απ' την καρδιά του, τους άλλους έξω να κρατήσει...


Όσο κι αν ψάξει όμως κανείς, δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσει τα πασαλάκια που μέσα στη θάλασσα χωρίζουν τα δυό ημισφαίρια... Υπάρχουν, βλέπεις, μονάχα στους σχολικούς χάρτες και στα σκοτεινά μυαλά... Κι όσο κι αν προσπαθήσει, την αγάπη έξω απ' τον κόσμο του δε θα μπορέσει να κρατήσει... Πάντα εκείνη θα βρίσκει τον τρόπο να σβήνει τη γραμμή και μέσα να τρυπωνει...  Είναι βέβαιο πως μια μέρα οι γραμμές που έβαλε ο άνθρωπος για να μας ξεχωρίζει, θα γίνουν οι γραμμές που θα μας ενώνουν... Γιατί όσο κι αν προσπαθήσει ο άνθρωπος, κανένα φυτώριο δεν μπορεί ποτέ να φτάσει σ' ομορφιά ένα χαλί γεμάτο μ' αγριολούλουδα που 'νε το ένα δίπλα στ' άλλο σ' ένα λεύτερο λιβάδι... Και τη μυρωδιά του ποτέ δε θα τη φτάσει...





Κάποια πράγματα ο άνθρωπος, δε θα μπορέσει ποτέ του να χωρίσει... Όσες γραμμές και κύκλους κι αν χαράξει...


2 σχόλια:

  1. Στο ίδιο μήκος κύματος... Ίσως να σ' ενδιαφέρει...

    http://instantanes-fumes.blogspot.gr/2011/12/blog-post_27.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγγελική είναι πανέμορφο, στ' αλήθεια σ' ευχαριστώ που μου το πρότεινες... Μετά απο αυτό που άρχισα να διαβάζω, με τιμάει αληθινά το ενδιαφέρον σου για τις σκέψεις μου... Πραγματικά με απορρόφησε...

      Διαγραφή