Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΕΣ...

Σήμερα είναι μια μέρα απο εκείνες... Ξέρεις δα ποιές... Εκείνες ντε, που τις καταλαβαίνεις οτι έρχονται απο το προηγούμενο βράδυ, όταν και δε μπορείς να κλείσεις μάτι... Σε ειδοποιούν, βλέπεις έχουν τρόπους... Ποτέ δεν έρχονται χωρίς το κατιτίς τους... Είναι τότε που νιώθεις το ταβάνι να χαμηλώνει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτ' απολύτως... Εκείνες τις ημέρες που προσπαθείς αλλά η ανάσα σου δε φτάνει να γεμίσει με φρέσκο αέρα τα πνευμόνια σου... Κι όλα σου φταίνε γύρω σου, όλα και τίποτα μαζί...


Το πρωί ο μικρός σε ξαναρώτησε πότε θα ξαναπάς στη δουλειά σου... Και συ γύρισες το βλέμμα σου απ' την άλλη... Κάθε μέρα όλο και πιο αραιά συναντιώνται τα μάτια σας... Και δεν τολμάς και πάλι το τηλέφωνο να σηκώσεις... Κι αυτό το αναθεματισμένο σήμερα δε σταμάτησε να χτυπάει... Ασε που πιστεύεις οτι άλλαξε ως κι ο ήχος του... Πως στην ευχή έγινε τόσο οξύς και δεν τον αντέχεις πια; Στο ραδιόφωνο άκουσες πως χαρίζουν κοντά μισό δις στις τράπεζες... Δεν μπορούνε, λέει, ν' ανταπεξέλθουνε λόγω της κρίσης... Α ρε μάνα... Φαγώθηκες να μορφωθώ... Να γίνω, έλεγες, άνθρωπος... Δε μ' άφησες να μείνω τούβλο... Που ξέρεις; Μπορεί και να ήμουν τώρα σε κάποιο τοίχο τράπεζας χτισμένος και να απολάμβανα κι εγώ τη ζεστασιά των αγορών...


Σήμερα είναι μια απο εκείνες τις μέρες... Κι έρχονται οι άτιμες όλο και συχνότερα τώρα τελευταία... Λες και σε χλευάζουν, λες και πάιζουν μαζί σου... Βγήκες ξανά να περπατήσεις... Το σπιτι πια δε σε χωράει... Τώρα τελευταία κουράζεσαι όλο και πιο γρήγορα... Και δε βρίσκεις πια παγκάκι ελεύθερο να πάρεις καμμιά ανάσα... Είναι όλα βλέπεις, πιασμένα απ' το βράδυ... Και τα πόδια σου κόβονται όλο και περισσότερο... Είδες και το Γιάννη στην πλατεία... Μα γιατί δεν είναι στη δουλεια, αναρωτήθηκες... Δε μιλήσατε όμως... Κι οι δυό σας γυρίσατε το βλέμμα απο την άλλη... Που να εξηγείς τώρα...


Θα φύγει όμως κι αυτή η μέρα, θα περάσει, μην ανησυχείς... Κι όταν και πάλι πίσω προσπαθήσει να ξαναγυρίσει, κλείσε την έξω απ' την ψυχή σου... Στον καθρέφτη γύρνα τη ματιά σου και ερωτέψου ξανά αυτό που θ' αντικρύσεις... Μόνο σφίξε την καρδιά σου... Γιατί όσο εύκολο είναι να πέσεις τόσο πολύ πονάει όταν σηκώνεσαι... Μ' αν στα πόδια σου μπορέσεις να σταθείς και τη ζωή σου να ξανακερδίσεις, να 'σαι σίγουρος πως μέρες σαν κι αυτή δε θα ξαναγυρίσουν...




Διώξε το σκοτάδι μακριά, μπορείς... Αρκεί να το πιστέψεις...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου