Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΥΡΙΕ CASILLAS...

Είναι βέβαιο πως πολλές καρδιές χτύπησαν πιο έντονα στη θέα του Ισπανού εστιάτορα που αποτέλεσε τον κυματοθραύστη πάνω στον οποίο συνετρίβη η κρατική βαρβαρότητα στις πρόσφατες διαδηλώσεις της Μαδρίτης... Του ανθρώπου που δε δίστασε να ορθώσει το ανάστημα του για να προφυλάξει αυτό που πίστευε εκείνη τη στιγμή για δίκαιο και όμορφο... Του καθημερινού προσώπου που κέρδισε πολλά περισσότερα απο τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας που όλοι δικαιούμαστε, όταν μέσα σε μια στιγμή μεταλλάχτηκε σε σύμβολο για εκατομύρια ανθρώπους που μέχρι χθες αγνοούσαν την ύπαρξη του...



Ποιός αλήθεια απο μας, δεν έχει ονειρευτεί πως στέκεται κάποια στιγμή κόντρα στο ρεύμα του ποταμού για να παλέψει για κάτι μεγάλο; Ποιός δεν έχει φανταστεί τον ίδιο του τον εαυτό μπροστάρη και οδηγό σε μια διαδρομή προς τα σπουδαία; Κι πόσοι άραγε θα καταφέρουν να κάνουν την εικόνα αυτή πραγματικότητα; Τι είναι στ' αλήθεια εκείνο το μαγικό συστατικό που μετατρέπει τους απλούς ανθρώπους σε ήρωες; Τι είναι αυτό που τους πιάνει απ' το χερι και τους παρασύρει σε μονοπάτια δύσβατα και πανέμορφα; Και ποιά είναι η ανάγκη που οδηγεί όλους εμάς τους υπόλοιπους να περιμένουμε ως μάνα εξ ουρανού την παρουσία τέτοιων ανθρώπων για να μπορέσουμε να βαδίσουμε πίσω τους σε δρόμους που μέχρι τότε δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε πως θα τολμήσουμε;
 

Η ύπαρξη ανθρώπων σαν τον  Alberto Casillas πάντοτε τρόμαζε το σύστημα... Ποιός αλήθεια μπορεί να γίνει πιο επικίνδυνος απο έναν άνθρωπο που ανοίγει το δρόμο; Απο κάποιον που φωνάζει και σε μας τους υπόλοιπους, πως όλοι μπορούμε; Πάντοτε στην ιστορία όλα τα μεγάλα έγιναν όταν κάποιοι μπηκαν μπροστά... Και ενέπνευσαν με τη στάση τους τους πολλούς... Πιθανότατα ο κύριος Casillas μέχρι πριν απο λίγο να μην μπορούσε καν να φανταστεί πόσο δυνατός θα φαινόταν... Άλλωστε και μόνο το γεγονός του ότι άνοιξε το μαγαζί του την ώρα που όλοι γύρω του απεργούσαν και ξεσηκωνόταν, δεν καταδεικνύει πως αποτελούσε μέχρι τότε και τον νέο Che... Κι όμως μέσα σε μια στιγμή, μπολιάστηκε με το γενικότερο περί δικαίου αίσθημα, πηγαίνοντας κόντρα σε ότι θα μας τρόμαζε όλους... Ένιωσε την αύρα της πλατέιας, την εισέπραξε ως ανάσα ζωής και την μετέτρεψε σε φωτεινή ασπίδα αλληλεγγύης... Αλληλεγγύης για  τον άγνωστο του που πια δεν ήαν άγνωστος... Είχε πια πρόσωπο, όνομα και μια καρδιά όμοια με τη δικιά του... μπόρεσε να χωρέσει μέσα στο μαγαζάκι του όλη την Puerta del Sol... Όλη τη Μαδρίτη και την Ισπανία που ξεσηκωνόταν... Κι έφτασε μέχρι το Σύνταγμα και της υπόλοιπες πλατείες της Ευρώπης... Ο απλός και καθημερινός κύριος Casillas...
 

Η ιστορία του κυρίου Casillas αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όλους εκείνους που απογοητεύονται όταν οι αγώνες τους δείχνουν να μην οδηγούν πουθενά.. Σε όλους εκείνους που δεν πιστεύουν πως είναι δυνατή η δημιουργία της συλλογικής συνείδησης... Σε όλους εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται πως μόνο ο καθημερινός αγώνας μπορεί να γεννήσει καινούριους κυρίους Casillas... Οι οποίοι με τη σειρά τους θα οδηγήσουν όλο και περισσότερους στους αγώνες για τα σπουδαία και τα μεγάλα... Και θα αποτελέσουν κρίκους μιας αλυσίδας που δε θα μπορεί κανένας να τη σπάσει μετατρέποντας έτσι τα όνειρα μας στους χειρότερους εφιάλτες της εξουσίας...
 

Σ' ευχαριστούμε μέσα απ' την ψυχή μας κύριε Casillas... Μικρέ, καθημερινέ ήρωα κύριε Casillas...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου