Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

ΛΕΝΕ...

Τους ακούς να μιλάνε για μέλλον... Και χωρίς ίχνος ντροπής, να προσπαθούν να πεισουν τους ίδιους τους εαυτούς τους πως ότι γίνεται, γίνεται για το αύριο των παιδιών σου... Ντροπή... Πως μπορείς άλλο την κοροιδία να χαζεύεις; Το κάνουν για σένα, για το καλό σου... Λένε... Εσύ δεν ξέρεις, λένε, αυτοί είναι οι σοφοί της γης... Εσυ δεν ξέρεις, δε γίνεται να ξέρεις... Πως μπορείς να ξέρεις; Εσύ απλά πρέπει να υπακούς... Αυτοί ξέρουν... Λένε... Και δε ντρέπονται...


Τους βλέπεις να κοιμούνται στα έδρανα... Εκεί, στο λίκνο της δημοκρατίας... Την ώρα που το μέλλον σου μπαίνει στο μνήμα, εκείνοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου... Τι σημασία έχει που εσύ έχεις εδώ και καιρό χάσει τον ύπνο σου; Εκείνοι ξέρουν... Είναι σοφοί... Και το κάνουν για το μέλλον σου... Λένε... Και δεν κοκκινίζουν... Κι εσύ τους κοιτάς... Και πνίγεσαι... Τους σοφούς που θα σε σώσουν... Γιατί αυτοί μόνο ξέρουν... Λένε... Και δε ντρέπονται... Σου λένε πως εσύ 'σαι ο φταίχτης... Εκείνοι παλεύουν να σε σώσουν... Λένε... Και δεν χάνονται απο ντροπή... Εσύ φταις... Μόνο εσύ... Γι αυτό και θυσιάζονται αυτοί, για να σε σώσουν... Λένε... Και συνέχεια υπογράφουν... Υπογράφουν κι ας μη διαβάζουν τι υπογράφουν... Αφού το κάνουν για να σε σώσουν... Λένε... Οι αχρείοι... Κι εσύ δεν έχεις πια κουράγιο ούτε να ονειρευτείς... Καλά να πάθεις... Αφού εσύ έφταιξες... Λένε... Κί αλλάζουν πλευρό στης βουλής τα έδρανα...


Κι εσύ δεν ξέρεις τι να κάνεις... Το 'παν και στις ειδήσεις... Είναι για το καλό σου... Αυτοί ξέρουν... Λένε... Μαζεμένοι οι σοφοί αυτού του τόπου... Παλεύουν για να σωθείς... Παρόλο που έφταιξες... Αυτοί θα σώσουν... Κι ας μη θέλεις... Λένε πως δεν ξέρεις... Λένε... Είσαι έτοιμος να τους πιστέψεις... Κουπί στη γαλέρα να τρεαβήξεις... Και να πεινάσεις... Και σαν τον Αγαμέμνωνα το παιδί σου να θυσιάσεις... Το 'παν οι χρησμοί... Και οι σοφοί... Τη χώρα απ' το γκρεμό να σώσεις... Τη σωτηρία για να βρεις, το αύριο πρέπει να θυσιάσεις... Λένε... Οι σοφοί... Και δεν ντρέπονται...


Έφτασε όμως η στιγμή, η ώρα που το λόγο απ' τους σοφούς θα πάρεις... Και θα πεις τα λόγια που η ψυχή σου θέλει... Πως θέλεις να ζήσεις... Και ν' αναπνεύσεις... Να ερωτευτείς και τη ζωή σου πίσω ν' αποκτήσεις... Λες... Κι ελεύθερος το αύριο στα μάτια να κοιτάξεις... Τώρα πια εσύ λες... Μόνο εσύ... Κι ο δρόμος είναι βέβαιο θα σ' ακούσει... Κι η ζωή το χέρι θα σου δώσει... Είν' όμορφ' η ζωή... Και σου ανήκει... Και πάει παρέα με την ψυχή... Ψυχή... Η πιο όμορφη λέξη του κόσμου...


Στο δρόμο θα τη συναντήσεις τη ζωή, πρόσεξε μόνο μην την αποκλείσεις... Βγες έξω να την ανταμώσεις... Ονειρέψου...   




 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου