Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ...

Την αποκάλεσαν πουλημένη γενιά... Την είπαν χαμένη γενιά... Γενιά που πρόδωσε τις αρχές της και τα ιδανικά της... Είπαν πως εξαργύρωσε το αίμα που έχυσε χωρίς δισταγμό στα νιάτα της με μια θέση στο δημόσιο... Της φόρτωσαν ότι στραβό έχει γίνει σ' αυτόν τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια... Μήπως και διώξουν τις ευθύνες απο πάνω τους... Είναι η πιο αμφιλεγόμενη γενιά ίσως στην ιστορία αυτής της χώρας... Η γενιά που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης κόντρα στο φασισμό, εκείνη που δε φοβήθηκε τις ερπύστριες του ολοκληρωτισμού και δε δίστασε να θυσιαστεί για τις ιδέες της... Αλλά είναι συνάμα και η γενιά που όταν πήρε την εξουσία στα χέρια της, τη μετέτρεψε σε άρμα συλλογής πλούτου και δύναμης, αφήνοντας στην άκρη όλα εκείνα που πίστευε...


Είναι η γενιά που αντιστάθηκε απαιτώντας ένα καλύτερο αύριο στα οδοφράγματα κάποιου παρισινού δρόμου εκείνο το μαγικό Μάη του '68... Είναι εκείνη η γενιά που χάρισε σε όλους μας την πιο όμορφη ιστορία, τότε που το φως νίκησε το μαύρο σκοτάδι... Εκείνη που κλείνοντας τα όνειρα της πίσω απο την πύλη του Πολυτεχνείου, ύψωσε τη γροθιά της και κατάφερε το μεγαλύτερο χτύπημα στο φασισμό... Η γενιά που έκανε τις παρέες να μεγαλουργήσουν... Εκείνη που σιγοτραγουδώντας τραγούδια του νέου κύματος σε κάποια μπουάτ, σχεδίαζε έναν κόσμο όμορφο, ανθρώπινο... Έναν κόσμο που όλοι θα ήταν ίσοι και που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια θα 'ταν το υπέρτατο αγαθό... Αντ' αυτού όμως έφτιαξε ένα κόσμο βγαλμένο απ' τους χειρότερους εφηβικούς της εφιάλτες... Έναν κόσμο που το σκοτάδι φαίνεται να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και που οι άνθρωποι έχουν υποδουλωθεί στα νούμερα και τις αγορές...


Είναι η γενιά που δε δίστασε να πετάξει το παλιό της ροζ ντεσεβώ για ν' αποκτήσει μια θηριώδη καγιέν... Εκείνη που έβγαλε το δίσκο του Γούντστοκ απ' το πικάπ, βάζοντας στο καινούριο της ipod Σφακιανάκη... Η γενιά που ντρέπεται αλλά ψηφίζει Αντώνη Σαμαρά και χρυσή αυγή γιατί σιχαίνεται τους ξένους που λερώνουν το τζάμι του πολυμορφικού της... Ξεχνώντας πως και κείνη η ίδια γεύτηκε το πικρό της ξενιτιάς ψωμί... Εκείνη που με την ευκολία με την οποία ηρωποιούσε τον εαυτό της, έκανε τους ήρωες να μοιάζουν μικροί κι ασήμαντοι...  Είναι εκείνη που ενώ φαντασιώθηκε τον εαυτό της μέλος κάποιας αποστολής των γιατρών χωρίς σύνορα, ετοίμασε τα παιδιά της έτσι ώστε να την αντικαταστήσουν επάξια στην ανθρωποφάγα κοινωνία που έφτιαξε ως γνήσια golden boys... Είναι η γενιά που ενώ μίσησε όσο καμιά άλλη το σύστημα, το υπηρέτησε καλύτερα απ' όλες τις άλλες...


Είναι τελικά μια χαμένη γενιά που όμως τιμάμε τα νιάτα της... Είναι μια γενιά που πρέπει πια να κάνει στην άκρη για να ξανάρθει το φως και η ελπίδα... Είναι η γενιά που μπορεί να γίνει φάρος στις επόμενες για να μπορέσουν αυτές ν' αποφύγουν τα βράχια που κατέστρεψαν εκείνην... Είναι η γενιά του john Lennon, της Joan Baez, του Bob Dylan και των Pink Floyd αλλά ταυτόχρονα και του Bush, της Thatcher, της Δαμανάκη ή του Παπουτσή... Είναι η γενιά του Πολυτεχνείου και του γαλλικού Μάη... Είναι η γενιά που τελικά μέσα στα συντρίμια του Πολυτεχνείου, έθαψε και τα ιδανικά της... Η γενιά που τράβηξε μια γραμμή κι απο τη μία πλευρά της κράτησε όλους εκείνους που σιωπηρά παρέμειναν ίδιοι κι απο την άλλη πέρασε αυτούς που εξαργύρωσαν τους αγώνες τους...


Είναι η γενιά που όσο κι αν ξέφτισε στα μάτια της ιστορίας, θα είναι για πάντα ορόσημο στους αγώνες κόντρα στο φασισμό και τη βία... Κανένα προδωμένο ιδανικό δεν μπορεί να κάνει εκείνη τη μαγική στιγμή που ένωσε τις ψυχές της και κλέιστηκε μέσα στο Πολυτεχνείο, να χάσει τη λάμψη της... Κι όσο κι αν υπηρετεί πια με πάθος περίσσιο το σύστημα, θα ζει για κείνες τις στιγμές που το πάθος οδηγούσε τη μοίρα της... Όσο κι αν στη θέση της καρδιάς της τώρα πήραν τη θέση του έρωτα τα τραπεζικά της βιβλιάρια, το κόκκινο χρώμα θα είναι για πάντα το χρώμα τηςς ορμής και της ζωής... Το χρώμα που θα βάφει ανεξίτηλα για πάντα τα όνειρά της...




Είναι η δικιά μου γενιά κι όσο ντρέπομαι γι αυτό, άλλο τόσο περήφανος αισθάνομαι... Και την ευχαριστώ μέσα απ' την ψυχή μου για όλα τα όμορφα που μου χάρισε...














   

4 σχόλια:

  1. Είναι μια γενιά που βολεύτηκε.

    Όλες οι γενιές ευτυχώς ή δυστυχώς κάτι έχουν να δώσουν για να δικαιωθούν τρέχουσες πεποιθήσεις των επιγόνων.
    Ο Κάρολος, όχι ο Μαρξ, αλλά ο Δαρβίνος που μαζεύει τα ιδεολογικά ροκανίδια έχει μπερδευτεί.

    Η τρέχουσα λογική που έτρεχε στο χωριό μου "αν δεν χτίσεις καμπαναργιό, μίζα δεν έχει" έχει ξεπεράσει την γενιά αυτή.

    Αν η νέα γενιά δεν τα ξεπεράσει αυτά δεν υπάρχει ελπίδα, και είναι η μόνη μας ελπίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε γενιά, έχει υπέρτατο χρέος να χτίζει κι απο ένα φάρο πάνω σε κάθε βράχο που τσακίστηκε πάνω...

      Κάθε γενιά που ακολουθεί έχει με τη σειρά της χρέος, να αμφισβητεί με πάθος ότι της παρέδωσαν...

      Μόνο έτσι ο κύκλος θα πηγαίνει μπροστά μένοντας πάντοτε ανοιχτός...

      Σ' ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που έκανες να μοιραστείς μαζί μας τις σκέψεις σου...

      Διαγραφή
  2. Κρατάω τα τελευταία σου λόγια και συντάσσομαι μαζί σου. Ας μην ακυρώνουμε τον αγώνα και τη θυσία μιας νεολαίας που όρθωσε φωνή και ανάστημα κι έγινε αφορμή ν' αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας.
    Είμαι πολύ επιφυλακτική σε όσα "εύπεπτα" μας σερβίρουν κάθε χρόνο για το Πολυτεχνείο. Γενικά οτιδήποτε βαφτίζεται "Επέτειος", φοβάμαι ότι γίνεται μόνο για να το διαστρεβλώσει και να το παραχαράξει ιστορικά.

    (κάνω ποδαρικό στο πολύ ζεστό -εκ πρώτης όψεως- δωμάτιό σου και εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσεις να βλέπεις τον κόσμο μόνο με τη δική σου ματιά...)
    Τα σέβη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια... Μόνο με τη βοήθεια και τη δύναμη που δίνουμε ο ένας στον άλλον μπορούμε να καρατήσουμε ζεστά και φιλόξενα τα δωμάτια μας...

      Διαγραφή