Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ, ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ...

Την έψαξα πολύ... Κάτω απ' της ψυχής μου τα εφτά πέπλα μήπως και ήταν σκεπασμένη... Άνοιξα και το σεντούκι της καρδιάς μου, που 'χα απο φόβο μη το δουν τόσο καλά κλεισμένο εδώ και καιρό, μπας κι η μούχλα την είχε φάει... Έβαλα τα πολύχρωμα γυαλιά μου, μήπως και καταφέρω να την ξεχωρίσω μέσα στη μαυρίλα της ομίχλης που σκεπάζει τα μάτια μου... Την ένιωθα, βλέπεις... Κάθε φορά που μου 'σφιγγε το στομάχι... Τη μύριζα... Στην ατμόσφαιρα των ονείρων μου κάθε φορά που ταξίδευα... Μα μου 'ταν αδύνατο να τη βρω... Ποιός μπορεί εύκολα την ευτυχία να βρει;


Ώσπου είπαμε δυο κουβέντες... Απλές, όμορφες... Σαν εκείνες που λες μόνο με φίλους... Χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεσαι ποιά θα 'ναι η επόμενη κουβέντα σου... Και που δεν προκαλούν σεισμό στις Φιλιππίνες τα λόγια που σου φεύγουν... Κι ήταν όμορφα... Πολύ όμορφα... Ζωντανά... Γέλασα... Δάκρυσα... Ανέπνευσα... Αχ τι όμορφες λέξεις... Ένιωσα... Όπως ήξερα να κάνω και παλιά... Τότε που... Τότε που υπήρχαν ακόμα τα χρώματα... Και τ' αρώματα... Και που οι μυρωδιές ανθίζαν τα λουλούδια... Μου 'χε λείψει, ξέρεις...


Δυο τρεις κουβέντες... Τόσες φτάνουν τελικά... Για να σου κλέισει και πάλι το μάτι πονηρά... Ν' ανοίξεις τη βαλβίδα και να αφήσεις ελεύθερο να φύγει μακριά ότι σε μαυρίζει... Δυό τρεις κουβέντες... Απ' την καρδιά ειπωμένες... Ξέρεις... Απο κείνες που λέν' οι φίλοι... Και που μετά χαμογελάνε... Κόντευα σχεδον να ξεχάσω πως προφέρονται... Μα το θυμήθηκα και πάλι... Και το δάκρυ που βγήκε απ' την ψυχή μου, ήταν γεμάτο απο χαρά... Γιατί είχε κι άλλο δάκρυ κοντά του, παρέα να του κάνει...


Μου τη θύμησες ξανά... Και πια δε θα ξαναφύγει... Είν' τελικά στο απλό κρυμμένη η μαγέια... Σ' αυτό που οι άλλοι λένε τίποτα... Είναι πολύ ωραίο το τίποτα... Με χρώματα και μουσική γεμάτο... Κι είναι πολύ... Και δυνατό... Σε παίρνει απ' το χέρι και σε πάει μακριά... Στα όμορφα... Σ' αυτά που θέλεις... Και που φοβάσαι να πας μόνος σου... Ένα χαμόγελο γλυκό... Και πονηρό... Σου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα... Κι είναι μαζί σου... Όπως παλιά... Όπως τότε... Που ξανάγινε τώρα... Και σ' ευχαριστώ...



Σ' ευχαριστώ... Δυό τρεις κουβέντες... Είν' αρκετές... Και φτάνουν... Αρκούν... Το σκοτάδι μακριά να διώξουν...






















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου